Krach

Źle rozpoczął się rok. A nawet nie wiem kiedy minęło już te półtorej miesiąca. Czas upłynął na drżeniu i kiełzaniu obaw. Nie wiem czym naraziłem się Niebiosom, że tydzień, za tygodniem wszystko idzie źle. To już nawet nie recesja, to krach na wszystkich rynkach na raz. Gdzie się nie odwrócę, tam problemy, trudności, często sytuacje obiektywnie nie do przeskoczenia. Chorowanie na potęgę, sztafeta, z jednego na drugiego, wymknęło się spod wszelakiej kontroli, również finansowej. Dobijamy nie do portu, lecz do dna, osiadamy na mieliźnie, bez sił żeby żeglować dalej. I bez zbytniej ochoty.