Miód

Jest taka chwila każdego dnia, kiedy jakby nie było dotąd beznadziejnie, smutno i ponuro, to wszystko mija, jak zły sen. To codzienny "powrót taty". 
Pikanie domofonu, odgłos otwieranych drzwi sprawia, że najmłodsze w stadzie szczenię porzuca wszystko, aby pognać na spotkanie. Na czterech łapach, na dwóch, nie ważne jak, byle szybko. A na widok przybyłego wywala na swą małą mordkę uśmiech tak szeroki, że ledwo mieszczący się pomiędzy uszami. W swym czystym i doskonałym jeszcze szczenięcym egoizmie, gdzie nie ma miejsca na wyrachowane chwyty i udawaną sympatię, ten widok bezgranicznie uchachanej twarzyczki, sprawia, że ... jest mi dobrze. To taka łyżka miodu, która jest w stanie osłodzić każdy niesmak, udobruchać największą nawet gorycz.