Nadspodziewany długi weekend

Nie powiem, że nie. Maj jest dla mnie łaskawy bardzo. Apogeum tego dobrego, to właśnie trwający, drugi już w tym miesiącu, długi weekend. Darzy mi się tak, że aż niepojęta ta łaskawość losu i kalendarza.
Wieczór. Słońce już zaszło za góry, jeszcze jasno, jeszcze wieczór młody, ale od jeziora ciągnie już rześka bryza. Po dniu, który rozkręcał się dosyć ospale, ale skutecznie, nadchodzi noc w dolinie. Tylko ptasie trele o nasileniu wręcz operowym, bronią jeszcze dnia. Dogasa, mrugając czerwonymi skrami rozgrzanych węgli, zmęczony grill. Najadł nas dzisiaj obficie. To jeszcze nie koniec, bo każda godzina snu wykrada cenny weekendowy czas w górach, ale pomalutku cichnie świąteczny czwartek. Trzeba jeno wyciągnąć z niego jeszcze trochę pozytywnych emocji, ponapawać się gasnącym widokiem gór, nawdychać nadjeziornego powietrza, wsłuchać w koncertową ciszę tuż przed snem. Ta cisza nocy, która za niedługo zapadnie w dolinie uśpionej pomiędzy otulającymi je górami, jest ... hmm ... No jaka jest ??? 
Jest dobrze. Jest niesamowicie. Jest ...jak zwykle w tym niezwykłym miejscu. Odpoczywam.
Czerpię pełnymi garściami niespodziewanego daru. To nie był planowany, wyczekiwany wyjazd. Zaledwie tydzień temu padła myśl ... no i jesteśmy. Smakuje, jak mleczna czekolada. Rozpływa się w ustach. Tak dobrze, że z niepokojem wpatruję się w jej ostatnie kostki. Mimo, że jeszcze są, to już mi żal, że się skończą. Zawsze tak mam, gdy tabliczka czekolady jest tak smakowita. To już ostatni przerywnik przed "prawdziwym" urlopem.