Niektórzy mówią, że życie zaczyna się po czterdziestce. Twierdzę, że przede wszystkim zaczyna się po północy. Chociaż w moim przypadku jedno nie wyklucza drugiego, a raczej jedno dopełnia drugie.
Mam za sobą długi krótki tydzień urlopu. Był równie długi, co krótki; tak samo krótki, jak długi. Natomiast wśród wielu doznań i przemyśleń około noworocznych, jest też to, że żyjemy w doskonale uporządkowanym chaosie, idealnie przewidywalnym, dokładnie taktowanym, z powtarzającymi się w stałym rytmie frazami.
Wszystko co się dzieje, cała ta kotłująca się masa zdarzeń i stanów, mieli się gdzieś poza czasem, poza harmonogramem, poza planem. Równolegle płynie obok czas. Płynie, a właściwie spływa wartkim nurtem nieskalanie czystej wody, jak z pełnej wanny. Po jednej stronie natłok spraw, które nie mieszczą się w rachubie czasu, na które ciągle brak minut, godzin, dni. Po drugiej stronie, za transparentną, niewyczuwalną zasłoną, równolegle ucieka, marnuje się, jak źródlana czysta woda, niewykorzystany czas; bezpowrotnie, beznamiętnie, bez skrupułów.
Czasami na stycznej tych dwóch światów powstaje wir, który porywa krztynę czasu i rąbek spraw, by ustawić je w porządku zdarzeń. Zbyt rzadko ...
Godzina 01:12
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz