Obok

"Usiadł obok. Mimo, że zawadiacko zarzucił nogi na stół, mentalnie przygryzając fajkę w kąciku ust, to widać że ten tydzień nie jest mu najlepszy. Najwyraźniej. To widać.  Zresztą powiedział, że gdy staje rano przed lustrem, zanim jeszcze na dobre wyostrzy rozmemłany krótką nocą wzrok, to sam zauważa te opuchnięte powieki i pizdy pod oczami. Tak mówił. Muszę obiektywnie stwierdzić, że najlepiej to on nie wygląda. Ostatnie miesiące (lata?) postarzały go wyprzedzając kalendarz; bardzo wyprzedzając. Taki jakiś ... poharatany.
Coś tam marudził, że czasami tydzień mija ot tak sobie, a czasami trzeba się przedzierać przez zaspy jakieś. Jak zwykle wyolbrzymia. Zbyt dobrze go znam, żeby się przejmować jego malkontenctwem. Jednakowoż potrafię zrozumieć.
Że co? Że ci się nie che? Ale, że co? Acha, no tak, no ja też czasami nie mam ochoty zawzięcie wiosłować. Są takie dni, że wolę rozłożyć ramiona i dać się ponieść prądowi. Tak dla zdrowotności. Bezwładność płynięcia z prądem może i naraża na obijanie się o głazy skryte pod falami, ale z drugiej strony, co tam pare sinaków więcej do kolekcji, kiedy w zamian trochę niemrawego spokoju i błękit nad głową."