Siedem kartek kalendarza

I znowu piątek. Tak się to życia układa, że odmierzam je tygodniami. Nie godzinami, nie dniami, ale całymi tygodniami. Tydzień stał się tak krótki, że mija równie szybko, jak kiedyś mijał dzień. Pędzi ten cholerny czas, oj pędzi.
Pomału nastrajam się weekendowo. Schodzi ze mnie para, trujące wyziewy tygodnia. Atmosfera w pracy gęsta i toksyczna sprawia, że wracałem do domu wykończony. Bradziej psychicznie, niż fizycznie, ale sam nie wiem co gorsze. Właściwie, to wiem. Wolałbym być zajechany fizycznie, niż wypalony i z kwaśną miną. Ale było mineło. I koniec. Jest piątkowy wieczór i czas lód w szklanki sypać i zalewać je złotym płynem ku pokrzepienia serca i duszy.