Złota kropla

Złota kropla whisky.
Jakkolwiek to zabrzmi. 
Czasami jest lekiem na cały ten syf. 

Ciężki tydzień. Ale kto powiedział, że zawsze musi być dobrze. Jeśli już nawet Najlepsza z Żon zauważa, że jestem w kiepskiej formie, to coś musi w tym być. Dostałem w kość, jak rzadko. Mam swój honor i może dlatego ... boli bardziej. Mimo to przełknąłem. I nie ma znaczenia, że "miliony za mną". Przeżyję i to, może - a raczej na pewno - tylko z nieco grubszą skórą na dupie. Może to i dobrze, że trafia się taki "sparing" z rzeczywistością. Pozwala to zrozumieć, a przynajmniej przypomnieć sobie, że nie samymi sukcesami wybrukowana jest moja droga.
Przez to wszystko nawet nie spostrzegłem, że już czwartek w kalendarzu. Cza się zebrać do kupy, nie ma co rozpamiętywać, tylko wcisnąć gaz do dechy.

Koniec tygodnia, zbliżający się weekend, to rodzinna impreza, ale dla mnie przede wszystkim moment na odreagowanie całego tygodnia. Już dawno nie nagromadziłem, w tak krótkim czasie, aż tak pokaźnej porcji złych emocji. A to bardzo niezdrowe. Trzeba to z siebie wyrzucić, zdeptać i utopić - nieważne w czym, nieważne gdzie ;) Wypoczynku mi trzeba, resetu, odłączenie od sieci ... spokoju.